przeprzeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przest. naciskając z dużą siłą na kogoś, przesunąć go pomimo jego oporu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

A choć się całym ciałem położył na tych drzwiach, przeparłem go, aż się w głąb sieni zatoczył.

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 1984

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przeparłem +(e)m przeparł	przeparłam +(e)m przeparła	przeparłom +(e)m przeparło	przeparliśmy +(e)śmy przeparli	przeparłyśmy +(e)śmy przeparły
2 os.	przeparłeś +(e)ś przeparł	przeparłaś +(e)ś przeparła	przeparłoś +(e)ś przeparło	przeparliście +(e)ście przeparli	przeparłyście +(e)ście przeparły
3 os.	przeparł	przeparła	przeparło	przeparli	przeparły

bezosobnik: przeparto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przeprzyjmy
2 os.	przeprzyj	przeprzyjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przeparłbym bym przeparł	przeparłabym bym przeparła	przeparłobym bym przeparło	przeparlibyśmy byśmy przeparli	przeparłybyśmy byśmy przeparły
2 os.	przeparłbyś byś przeparł	przeparłabyś byś przeparła	przeparłobyś byś przeparło	przeparlibyście byście przeparli	przeparłybyście byście przeparły
3 os.	przeparłby by przeparł	przeparłaby by przeparła	przeparłoby by przeparło	przeparliby by przeparli	przeparłyby by przeparły

bezosobnik: przeparto by

bezokolicznik: przeprzeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przeparłszy

gerundium: przeparcie

imiesłów przymiotnikowy bierny: przeparty

+

przeprzeć

+

KOGO

Zob. przeć (przed siebie)