-
2.
muz. kierunek w muzyce jazzowej popularny na przełomie lat 30. i 40. XX wieku, charakteryzujący się synkopowanym rytmem, ważną rolą sekcji rytmicznej oraz ograniczeniem improwizacji zespołowych na rzecz solowych -
[słiŋk] lub [słink]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
- epoka, era swingu
-
Jazz w swojej wielkiej epoce, w epoce swingu, rehabilitował motyw improwizacji, to znaczy motyw ludyczny, element spontanicznego popisu, twórczej konwersacji wykonawców pomiędzy sobą i wykonawców ze słuchaczami.
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór: rzeczy mniejsze, 1998
Przy okazji przypomniał też, że zespoły dixielandowe wywodziły się z nowoorleańskich orkiestr marszowych. Stąd w ich instrumentarium znajdowała się tuba. Wraz z nastaniem ery swingu tuby zostały wyparte przez kontrabasy, które ma w swoich składach większość dzisiejszych formacji jazzowych.
źródło: NKJP: Beata Mońka: Cały ten jazz, Tygodnik Rybnicki, 2008-09-09
Wczesny, nowoorleański jazz bywał jeszcze wykorzystywany w rewiach dla mało wybrednej publiczności, ale do głosu dochodziły nowe nurty ze swingiem i boogie-woogie na czele. Te odmiany jazzu wywoływały wówczas wrażenie podobne do wybuchu rock’n’rolla półtorej dekady później.
źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Jazz na Błękitną Nutę, Polityka, 2009-06-06
Krytycy pisali, że w taki sposób jak my, nie grał wcześniej nikt na świecie - mówi Marek Tomaszewski. - Owszem, przeróbki utworów klasycznych funkcjonowały w filmie jako muzyka ilustracyjna, ale nie istniały samodzielnie. Uzupełnione o jazz, swing, nawet elementy rocka, tworzyły muzykę, jakiej dotąd nie było.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. swing
swingi
D. swingu
swingów
C. swingowi
swingom
B. swing
swingi
N. swingiem
swingami
Ms. swingu
swingach
W. swingu
swingi
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. (dosł.) 'kołysanie się'