-
1.
lit. wywodzący się ze starożytności dłuższy utwór literacki, w podniosłym tonie opiewający czyny bohaterów narodowych, przedstawione na tle ważnych wydarzeń, znanych z historii, mitologii lub legend -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
- dawny; wielki epos; epos grecki, hinduski...; historyczny, rycerski; narodowy; starożytne eposy; eposy homerowe, homeryckie
- eposy Homera
- epos o Gilgameszu, o królu Arturze..., o bohaterach, o wojownikach; o tytule jakimś
- eposy i mity, eposy i opowieści, eposy i romanse
- bohater; fragment eposu
- motyw, scena z eposu
- znać coś z eposu
-
Uruk było miastem króla Gilgamesza, sumeryjskiego herosa, uwiecznionego w słynnym „Eposie o Gilgameszu”, który powstał prawie sześć tysięcy lat temu.
źródło: NKJP: Internet
[...] pisarz pokazuje - ujmując swoją narrację w formę rycerskiego eposu - że prawdziwa historia, wielka przyjaźń, wspólnota ludzi na miarę rycerzy Okrągłego Stołu czy Rolanda i jego towarzyszy może powstać wszędzie.
źródło: NKJP: Magia zwykłości, Polityka, 2000-07-08
Polski epos narodowy „Pan Tadeusz” Mickiewicza zaczyna się słowami „Litwo ojczyzno moja...”.
źródło: NKJP: Marceli Reich-Ranicki: Skopać wieszcza, Polityka, 2001-04-14
Syn chłopa czy robotnika musiał na równi z synami szlacheckimi uczyć się na pamięć długich fragmentów eposu, stanowiącego gloryfikację Polski szlacheckiej.
źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. epos
eposy
D. eposu
eposów
C. eposowi
eposom
B. epos
eposy
N. eposem
eposami
Ms. eposie
eposach
W. eposie
eposy
-
gr. épos 'słowo, opowieść'