zdziczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

stać się człowiekiem, który postępuje całkowicie niezgodnie z wzorcami obyczajów i dobrego zachowania, obowiązującymi w danym czasie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Widzimy przecież, jak nasz naród dał się wewnętrznie spustoszyć, jak zdziczał, jak opadła go obojętność, nie tylko wobec losów własnego kraju; jak obojętny jest już nie na los sąsiada, ale nawet na los własny i los własnych dzieci. źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Krąg Pierwszy Tom 2, 1996
	Gdzieś pod Ełkiem 15-latek zastrzelił z wiatrówki bociana siedzącego na gnieździe. Zdziczeliśmy, staliśmy się bydlętami. W czasach mojego dzieciństwa bocian, podobnie jak jaskółki, był nietykalny. źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Zdziczeliśmy, Dziennik Polski, 2008-05-06
	Wszystko robiliśmy na przekór. Ponieważ w latach 80. w Polsce nie było żadnego społeczeństwa, tylko głupia przemoc i bezsilny opór, wobec tego totalnie zdziczeliśmy. źródło: NKJP: Internet
	Właśnie w 1919 zaszły aż dwa mordy i w 1920 tak samo dwa, które jednak niedługo tkwiły w pamięciach. Lud się nawet nie bardzo tym przerażał. Było to po wielkiej wojnie 1914-18, świat po prostu zdziczał. źródło: NKJP: R.K.: Londyńskie pamiętniki Arki Bożka (16), Nowiny Raciborskie, 2002-03-13

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdziczałem +(e)m zdziczał	zdziczałam +(e)m zdziczała	zdziczałom +(e)m zdziczało	zdziczeliśmy +(e)śmy zdziczeli	zdziczałyśmy +(e)śmy zdziczały
2 os.	zdziczałeś +(e)ś zdziczał	zdziczałaś +(e)ś zdziczała	zdziczałoś +(e)ś zdziczało	zdziczeliście +(e)ście zdziczeli	zdziczałyście +(e)ście zdziczały
3 os.	zdziczał	zdziczała	zdziczało	zdziczeli	zdziczały

bezosobnik: zdziczano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zdziczejmy
2 os.	zdziczej	zdziczejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdziczałbym bym zdziczał	zdziczałabym bym zdziczała	zdziczałobym bym zdziczało	zdziczelibyśmy byśmy zdziczeli	zdziczałybyśmy byśmy zdziczały
2 os.	zdziczałbyś byś zdziczał	zdziczałabyś byś zdziczała	zdziczałobyś byś zdziczało	zdziczelibyście byście zdziczeli	zdziczałybyście byście zdziczały
3 os.	zdziczałby by zdziczał	zdziczałaby by zdziczała	zdziczałoby by zdziczało	zdziczeliby by zdziczeli	zdziczałyby by zdziczały

bezosobnik: zdziczano by

bezokolicznik: zdziczeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zdziczawszy

gerundium: zdziczenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: dziczeć

Zob. dziki