zdziczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

stracić potrzebę kontaktu z innymi ludźmi i umiejętność odpowiedniego zachowania się w kontaktach z nimi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Ja po śmierci wujka zdziczałam do tego stopnia, że jak po roku poszłam do znajomych... to w ogóle nie umiałam z ludźmi rozmawiać... Samotność ogłupia... źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie Odcinek 259, 2010
	Zdziczałem - wyrzucał sobie - odwykłem od ludzi, dobrze, że jeszcze nie spostrzegli, jak bardzo mnie ostatnie miesiące zmieniły. Przecież od wszystkich uciekam! źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
	Przebywając cały czas z synkiem, mam wrażenie, że zdziczałam. Nie mam znajomych takich od serca, bo nie mam ich kiedy znaleźć. źródło: NKJP: Internet
	Przez dwa lata codziennie modlił się przy grobie córki i z czasem zdziczał z rozpaczy, przestał się odzywać do ludzi. źródło: NKJP: Olgierd Lubelski: Czekałem na skruchę..., Detektyw nr 5 (153), 1999

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdziczałem +(e)m zdziczał	zdziczałam +(e)m zdziczała	zdziczałom +(e)m zdziczało	zdziczeliśmy +(e)śmy zdziczeli	zdziczałyśmy +(e)śmy zdziczały
2 os.	zdziczałeś +(e)ś zdziczał	zdziczałaś +(e)ś zdziczała	zdziczałoś +(e)ś zdziczało	zdziczeliście +(e)ście zdziczeli	zdziczałyście +(e)ście zdziczały
3 os.	zdziczał	zdziczała	zdziczało	zdziczeli	zdziczały

bezosobnik: zdziczano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zdziczejmy
2 os.	zdziczej	zdziczejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdziczałbym bym zdziczał	zdziczałabym bym zdziczała	zdziczałobym bym zdziczało	zdziczelibyśmy byśmy zdziczeli	zdziczałybyśmy byśmy zdziczały
2 os.	zdziczałbyś byś zdziczał	zdziczałabyś byś zdziczała	zdziczałobyś byś zdziczało	zdziczelibyście byście zdziczeli	zdziczałybyście byście zdziczały
3 os.	zdziczałby by zdziczał	zdziczałaby by zdziczała	zdziczałoby by zdziczało	zdziczeliby by zdziczeli	zdziczałyby by zdziczały

bezosobnik: zdziczano by

bezokolicznik: zdziczeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zdziczawszy

gerundium: zdziczenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: dziczeć

Zob. dziki