obwieś
-
książk. osoba o podejrzanym wyglądzie, o której można sądzić, że się zajmuje działalnością przestępczą
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
Dziadku, to ten obwieś, który zakradł się do ogrodu.
źródło: NKJP: Witold Turant: Przygoda na Tylnej Mariackiej, 2009
Nieopodal wejścia do PKO, oparty o latarnię, stał rudy obwieś w kaszkiecie i palił papierosa, w ręce trzymając jakąś papierową torbę.
źródło: NKJP: Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński: Sekret Kroke, 2009
Kiedy tak siedziała zamyślona w bramie, kontakt z rzeczywistością przywrócił jej jakiś obwieś w dresach z trzyosobową obstawą.
źródło: NKJP: Dariusz Chętkowski z uczniami: Ostatni weekend, 2007
Wystarczy zaplanować sobie wieczorny spacer, aby zauważyć, kto rządzi na gliwickich ulicach. Podchmieleni obwiesie o kryminalnym rodowodzie sąsiadują z łobuzami ubranymi w drogie ciuchy świadczące, że sytuacja finansowa rodziców jest znakomita lub własna, niekoniecznie do przesady legalna, zaradność przynosi niezłe rezultaty.
źródło: NKJP: Aleksandra Krawczyk: Odwracanie głowy, Dziennik Zachodni, 2003-12-05
Postanowiłam nie czekać na tych obwiesi i zaangażować do wykończenia góry kogoś, kto po dwóch dniach nie rzuci tego wszystkiego w czorty i kogo nie rozpaskudzili Francuzi wysokimi stawkami.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Księżyc nad Zakopanem, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obwieś
obwiesie
ndepr obwiesie
depr D. obwiesia
obwiesi
rzadziej obwiesiów
C. obwiesiowi
obwiesiom
B. obwiesia
obwiesi
obwiesiów
N. obwiesiem
obwiesiami
Ms. obwiesiu
obwiesiach
W. obwiesiu
obwiesie
ndepr obwiesie
depr -
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego obwiesić ; zob. wieszać
Od 1558 r. notowane w postaci obieś .