-
1.
pasmo włosów ludzkich -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd -
- blond, ciemny, jasny, rudy, siwy, srebrny, złoty; długi, mały; modny; frywolny, luźny, niesforny, opadający, zadziorny; mokry, spocony, wilgotny; kozacki; zsunięty na czoło kosmyk; czyste; rozjaśnione, posiwiałe; potargane, przemoczone, zlepione potem, brudem; pojedyncze kosmyki
- jeden kosmyk; kilka, parę kosmyków
- kosmyk włosów
- koniec, koniuszek kosmyka
- kosmyk opadł (komuś na oczy), zsunął się; kosmyki opadają (na twarz), wiją się (na czole)
- dotknąć kosmyków
- obciąć, poprawić/poprawiać, rozczesać; odgarnąć/odgarniać, odrzucić, zdmuchnąć; nawinąć (sobie) na palec, odgarnąć sprzed oczu, z czoła, okręcić wokół palca, ująć w palce, zostawić (z tyłu), założyć za ucho kosmyk; gładzić, nakręcać kosmyki na papiloty
- bawić się kosmykiem
- pociągnąć kogoś za kosmyk; szarpać za kosmyk/kosmyki
-
Podeszła do lustra, poprawiła niesforny kosmyk włosów.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 2000
Cofnął rękę z jej stopy i niby to zakładając za ucho kosmyk włosów, pogłaskał policzek dziewczyny.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
Wiatr osadza mokrą mgłę na brodzie, wąsach i kosmyku włosów, który wymknął się spod kaptura.
źródło: KJ PWN: Jacek Jania: Zrozumieć lodowce, 1996
Brązowe włosy były zaczesane do góry, tylko dwa długie kosmyki wysunęły się i przekreślały policzek, nadając twarzy trochę dziecinny wygląd.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Wielką miłość tanio sprzedam, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kosmyk
kosmyki
D. kosmyka
kosmyków
C. kosmykowi
kosmykom
B. kosmyk
kosmyki
N. kosmykiem
kosmykami
Ms. kosmyku
kosmykach
W. kosmyku
kosmyki
-
Od: st.pol. kosm 'włos, pasmo włosów; strzępek wełny, przędzy', a to z psł. *kosmъ 'włos, pęczek włosów, włókien'.