-
3.
wyrażenie użyte po to, by z pewną rezerwą powiedzieć, że to, o czym mowa, ma daną cechę w niedużym stopniu -
Czasem używane eufemistycznie lub ironicznie, wówczas cecha, do której odnosi się zaprzeczone zbyt może nie przysługiwać czemuś wcale.
-
wykładnik stopnia cechy
-
Obaj mężczyźni wcale nie byli zbyt piękni.
źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Wielka, większa i największa, 1994
Również nazwy nie są zbyt precyzyjne.
źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei, 1992
Nie opanował jednak tej nowej roli zbyt dobrze.
źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995
Pan wie, że na peronie nie jest zbyt jasno...
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Bardzo dużo pajacyków, 2005
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
zbyt _
Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna
w Zd. neg.szyk: stały: antepozycja -
Zob. zbyć