-
1.a
pot. zespół cech psychicznych, którymi odznacza się nieprzyjemny i nieznośny dla otoczenia człowiek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- ciężki, paskudny, trudny charakterek
- charakterek małżonki
- charakterek po matce, po ojcu
- charakterek i temperament
- kobieta z charakterkiem
- mieć; pokazać charakterek
-
Ja bym ze sobą nie wytrzymała - mam piekielny charakterek.
źródło: NKJP: Internet
Otylia pokazała charakterek i po finale na 400 m rzuciła ze złością sprzętem.
źródło: NKJP: Janusz Kozioł: Bez kudłatych myśli, Gazeta Krakowska, 2004-08-17
Lekkości pióra jej nie brakowało, nie brakowało jej i charakterku. Paszkwile na nauczycieli sypały się jak z rękawa.
źródło: NKJP: Katarzyna Kachel: Sprzedawca słów, Gazeta Krakowska, 2002-09-16
Sean nie potrafił okiełznać swego charakteru ani paskudnego skądinąd charakterku swej małżonki (podobno używał w tym celu kija baseballowego...).
źródło: NKJP: Tomasz Sas: Nerwy na wierzchu, Express Ilustrowany, 2001-05-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. charakterek
charakterki
D. charakterku
charakterków
C. charakterkowi
charakterkom
B. charakterek
charakterki
N. charakterkiem
charakterkami
Ms. charakterku
charakterkach
W. charakterku
charakterki
-
Zob. charakter