rozkłócić
-
kulin. mieszając, rozbić lub połączyć z czymś
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
czynności związane z przyrządzaniem jedzenia -
- rozkłócić jajko, śmietanę, żółtka
- rozkłócić coś z jajkiem, z mąką, ze śmietaną
- rozkłócić dobrze, dokładnie
-
Przygotować trzy płaskie talerze. Na jednym wymieszać mąkę z solą i pieprzem, na drugim rozkłócić jajko, na trzeci wysypać tartą bułkę.
źródło: NKJP: Obiad z Expressem, Gazeta Poznańska, 2002-06-01
Na dno naczynia żaroodpornego wykładamy rybkę i podlewamy sokami z patelni. Kładziemy na nią dobrze odsączone warzywa i odrobinę masła w wiórkach. Całość zalewamy kubkiem słodkiej śmietany, rozkłóconej z bazylią i przyprawami do smaku.
źródło: NKJP: (MAK): Afrodyzjaki, czyli przez żołądek do..., Dziennik Zachodni, 2005-02-12
Jaja rozkłócić z 2-3 łyżkami wody, dodać natkę, sól, wsypać mąkę i mieszać dość długo, aby wtłoczyć jak najwięcej powietrza, które sprawi, że kluski będą pulchne.
źródło: Internet: friger.pl/przepisy
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rozkłócę
rozkłócimy
2 os. rozkłócisz
rozkłócicie
3 os. rozkłóci
rozkłócą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rozkłóciłem
+(e)m rozkłócił
rozkłóciłam
+(e)m rozkłóciła
rozkłóciłom
+(e)m rozkłóciło
rozkłóciliśmy
+(e)śmy rozkłócili
rozkłóciłyśmy
+(e)śmy rozkłóciły
2 os. rozkłóciłeś
+(e)ś rozkłócił
rozkłóciłaś
+(e)ś rozkłóciła
rozkłóciłoś
+(e)ś rozkłóciło
rozkłóciliście
+(e)ście rozkłócili
rozkłóciłyście
+(e)ście rozkłóciły
3 os. rozkłócił
rozkłóciła
rozkłóciło
rozkłócili
rozkłóciły
bezosobnik: rozkłócono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rozkłóćmy
2 os. rozkłóć
rozkłóćcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rozkłóciłbym
bym rozkłócił
rozkłóciłabym
bym rozkłóciła
rozkłóciłobym
bym rozkłóciło
rozkłócilibyśmy
byśmy rozkłócili
rozkłóciłybyśmy
byśmy rozkłóciły
2 os. rozkłóciłbyś
byś rozkłócił
rozkłóciłabyś
byś rozkłóciła
rozkłóciłobyś
byś rozkłóciło
rozkłócilibyście
byście rozkłócili
rozkłóciłybyście
byście rozkłóciły
3 os. rozkłóciłby
by rozkłócił
rozkłóciłaby
by rozkłóciła
rozkłóciłoby
by rozkłóciło
rozkłóciliby
by rozkłócili
rozkłóciłyby
by rozkłóciły
bezosobnik: rozkłócono by
bezokolicznik: rozkłócić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozkłóciwszy
gerundium: rozkłócenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozkłócenie
rozkłócenia
D. rozkłócenia
rozkłóceń
C. rozkłóceniu
rozkłóceniom
B. rozkłócenie
rozkłócenia
N. rozkłóceniem
rozkłóceniami
Ms. rozkłóceniu
rozkłóceniach
W. rozkłócenie
rozkłócenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: rozkłócony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. rozkłócony
rozkłócony
rozkłócony
rozkłócone
rozkłócona
D. rozkłóconego
rozkłóconego
rozkłóconego
rozkłóconego
rozkłóconej
C. rozkłóconemu
rozkłóconemu
rozkłóconemu
rozkłóconemu
rozkłóconej
B. rozkłóconego
rozkłóconego
rozkłócony
rozkłócone
rozkłóconą
N. rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconą
Ms. rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. rozkłóceni
rozkłóceni
rozkłócone
rozkłócone
D. rozkłóconych
rozkłóconych
rozkłóconych
rozkłóconych
C. rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconym
rozkłóconym
B. rozkłóconych
rozkłóconych
rozkłóconych
rozkłócone
N. rozkłóconymi
rozkłóconymi
rozkłóconymi
rozkłóconymi
Ms. rozkłóconych
rozkłóconych
rozkłóconych
rozkłóconych
odpowiednik aspektowy: rozkłócać
-
+ rozkłócić + CO + (z CZYM) -
psł. *orz-koltiti 'poprzez wstrząsanie, mieszanie, łączyć w całość'
< *koltiti, *koltjǫ 'wstrząsać, mieszać, wyprowadzać ze stanu spokoju'.
Por. kłócić się