załatwiać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wykonując różne czynności i starania, próbować doprowadzać do końca jakąś sprawę

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

obywatel, rodzina; bank, szkoła, urząd załatwia coś; rodzice; urzędnicy załatwiają coś
załatwiać formalności, interesy, sprawę, szereg spraw,wizę; reklamację, skargę; kredyt, pieniądze
załatwiać coś drogą elektroniczną, sądową...
załatwiać bez kolejki
załatwiać do końca
załatwiać na poziomie powiatu, województwa, na szczeblu miejskim, ministerialnym...; na korzyść konsumenta, ubezpieczonego; na miejscu
załatwiać od ręki, od razu
załatwiać po cichu, po znajomości
komuś udaje się coś załatwiać

	Formalnie na wizę trzeba czekać tydzień, jeśli ktoś uda się osobiście do ambasady. Dwa tygodnie - jeśli załatwia wizę przez biuro podróży. źródło: NKJP: Edward Krzemień: Perypetie wizowe z Grecją i Turcją, Gazeta Wyborcza, 1992-08-29
	Idziemy do salonu, wybieramy model, uzgadniamy wyposażenie z listy, wpłacamy zaliczkę, załatwiamy kredyt... i już nas mają. źródło: NKJP: Seweryn Mściwujewski: Nowy samochód!?, Dziennik Polski, 2002-06-24
	Powoli udaje się załatwiać formalności związane z pięcioma postępowaniami w sprawie samowoli budowlanych. źródło: NKJP: (ZS): Zamek bez zgody, Echo Dnia, 2005-05-21
	Dotychczas Inspekcja Handlowa, załatwiając skargi z tytułu gwarancji lub rękojmi za wady, podejmowała mediację na podstawie dokumentacji przedstawionej przez sprzedawcę [...]. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 09.11.200
	Klienci załatwiający sprawy związane z wydawaniem uprawnień do kierowania pojazdami obsługiwani będą normalnie. źródło: NKJP: W skrócie - powiat raciborski, Nowiny Raciborskie, 2004-09-14

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	załatwiałem +(e)m załatwiał	załatwiałam +(e)m załatwiała	załatwiałom +(e)m załatwiało	załatwialiśmy +(e)śmy załatwiali	załatwiałyśmy +(e)śmy załatwiały
2 os.	załatwiałeś +(e)ś załatwiał	załatwiałaś +(e)ś załatwiała	załatwiałoś +(e)ś załatwiało	załatwialiście +(e)ście załatwiali	załatwiałyście +(e)ście załatwiały
3 os.	załatwiał	załatwiała	załatwiało	załatwiali	załatwiały

bezosobnik: załatwiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę załatwiał będę załatwiać	będę załatwiała będę załatwiać	będę załatwiało będę załatwiać	będziemy załatwiali będziemy załatwiać	będziemy załatwiały będziemy załatwiać
2 os.	będziesz załatwiał będziesz załatwiać	będziesz załatwiała będziesz załatwiać	będziesz załatwiało będziesz załatwiać	będziecie załatwiali będziecie załatwiać	będziecie załatwiały będziecie załatwiać
3 os.	będzie załatwiał będzie załatwiać	będzie załatwiała będzie załatwiać	będzie załatwiało będzie załatwiać	będą załatwiali będą załatwiać	będą załatwiały będą załatwiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		załatwiajmy
2 os.	załatwiaj	załatwiajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	załatwiałbym bym załatwiał	załatwiałabym bym załatwiała	załatwiałobym bym załatwiało	załatwialibyśmy byśmy załatwiali	załatwiałybyśmy byśmy załatwiały
2 os.	załatwiałbyś byś załatwiał	załatwiałabyś byś załatwiała	załatwiałobyś byś załatwiało	załatwialibyście byście załatwiali	załatwiałybyście byście załatwiały
3 os.	załatwiałby by załatwiał	załatwiałaby by załatwiała	załatwiałoby by załatwiało	załatwialiby by załatwiali	załatwiałyby by załatwiały

bezosobnik: załatwiano by

bezokolicznik: załatwiać

imiesłów przysłówkowy współczesny: załatwiając

gerundium: załatwianie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: załatwiający

imiesłów przymiotnikowy bierny: załatwiany

odpowiednik aspektowy: załatwić

+

załatwiać

+

CO

Zob. łatwy