-
1.
książk. władca sprawujący władzę w sposób nieograniczony, poza jakąkolwiek kontrolą społeczną -
[au-tokrata]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
synonimy: autarcha
jednowładca
jedynowładca
samowładca
hiperonimy: władca
-
W tym samym czasie w Rosji (aż do XX w.) car autokrata mógł wszystko, z wyjątkiem samoograniczenia się przez konstytucję.
źródło: NKJP: Jadwiga Staniszkis: O zanikaniu władzy, Ozon, 2005
Z natury Konstanty był autokratą niezrównoważonym i brutalnym; cenił sobie wielkorządztwo warszawskie i bronił jego odrębności wobec Petersburga, ale z konstytucją i z dążeniami kraju zupełnie się nie liczył.
źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968
Historia świata zna 1001 kacyków, dyktatorów, autokratów, którzy rządzili nielegalnie, w sprzeczności z prawem międzynarodowym i prawem swojego kraju.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. autokrata
autokraci
ndepr autokraty
depr D. autokraty
autokratów
C. autokracie
autokratom
B. autokratę
autokratów
N. autokratą
autokratami
Ms. autokracie
autokratach
W. autokrato
autokraci
ndepr autokraty
depr -
internac.
ang. autocrat
fr. autocrate
niem. Autokrat
z gr. autokratḗs 'samowładny'
Zob. autokracja