smagnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. uderzyć dotkliwie czymś cienkim, powodującym rany skóry

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Z trudem opanowywała odruch, żeby podbiec, wyrwać bat i smagnąć nim Niemca po twarzy.

źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

Elfka potrząsnęła bujną grzywą ciemnych włosów, obróciła konia, pochyliła się mocno i smagnęła psa nahajem.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

Wilmowski smagnął konia. Ruszył galopem.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	smagnąłem +(e)m smagnął	smagnęłam +(e)m smagnęła	smagnęłom +(e)m smagnęło	smagnęliśmy +(e)śmy smagnęli	smagnęłyśmy +(e)śmy smagnęły
2 os.	smagnąłeś +(e)ś smagnął	smagnęłaś +(e)ś smagnęła	smagnęłoś +(e)ś smagnęło	smagnęliście +(e)ście smagnęli	smagnęłyście +(e)ście smagnęły
3 os.	smagnął	smagnęła	smagnęło	smagnęli	smagnęły

bezosobnik: smagnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		smagnijmy
2 os.	smagnij	smagnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	smagnąłbym bym smagnął	smagnęłabym bym smagnęła	smagnęłobym bym smagnęło	smagnęlibyśmy byśmy smagnęli	smagnęłybyśmy byśmy smagnęły
2 os.	smagnąłbyś byś smagnął	smagnęłabyś byś smagnęła	smagnęłobyś byś smagnęło	smagnęlibyście byście smagnęli	smagnęłybyście byście smagnęły
3 os.	smagnąłby by smagnął	smagnęłaby by smagnęła	smagnęłoby by smagnęło	smagnęliby by smagnęli	smagnęłyby by smagnęły

bezosobnik: smagnięto by

bezokolicznik: smagnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: smagnąwszy

gerundium: smagnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: smagnięty

odpowiednik aspektowy: smagać

+

smagnąć

+

KOGO/CO + (CZYM) + (po CZYM)

psł. *smagnǫti 'uderzyć, zadać cios, zbić'