-
1.
cecha kogoś, kto nie jest wesoły i nie uśmiecha się -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
hiperonimy: smutek
-
- głęboka, wielka; surowa, śmiertelna powaga
- powaga w głosie
- powaga i skupienie, powaga i smutek, powaga i spokój, powaga i żart; cisza i powaga, uwaga i powaga
- atmosfera, nastrój; wyraz powagi
- pełen powagi
- dodawać powagi
- utrzymać, zachować/zachowywać; udawać powagę
- prosić o powagę
- dodać, mówić, odeprzeć, odpowiedzieć, odrzec, powiedzieć, rzec, stwierdzić, tłumaczyć coś z powagą
-
Śmiałem się w duchu, ale udawałem powagę.
źródło: NKJP: Anna Bolecka: Concerto d'amore, 2004
Ferdynand pierwszy raz w życiu był w poczekalni dentysty. Starał się zachować powagę, ale w gruncie rzeczy okropnie mu się chciało śmiać z tych przerażonych min.
źródło: NKJP: Ludwik Jerzy Kern: Ferdynand Wspaniały, 1995
Życie zaczyna wracać, ale wciąż wszechobecna jest atmosfera powagi i smutku. Odwoływane są wszystkie spotkanie, imprezy sportowe.
źródło: NKJP: Przemysław Chechelski: W tęsknocie za Ojcem, Echo Dnia, 2005-04-08
[...] porzucił niewybredne żarty i powiedział z powagą:
- Wiesz, co się działo w Moskwie, wylatywały w powietrze bloki.źródło: NKJP: Czekanie na przełęczy, Dziennik Polski, 2000-01-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. powaga
powagi
D. powagi
powag
C. powadze
powagom
B. powagę
powagi
N. powagą
powagami
Ms. powadze
powagach
W. powago
powagi
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego poważać ; zob. ważyć