-
2.
przesadna pochwała publiczna kogoś lub czegoś -
[la-urka]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
- dobra laurka
- wystawić komuś/czemuś laurkę
-
Czesław Siekierski wystawia mu laurkę : - Bardzo dobrze ułożony chłopak. Znający języki, bogata wiedza.
źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Szpion czy pion, Polityka, 2005-05-21
Chyba nazbyt przywykliśmy do zachwytów i laurek , skoro nas tak straszliwie mierzi i gniewa nie tylko jakaś uwaga krytyczna [...].
źródło: NKJP: Janusz Pasierb: Nasz cytat, Gazeta Wyborcza, 1993-09-25
Ma styl, wdzięk, klasę i jest wrażliwa na ludzką krzywdę. [...] A żeby laurka była pełna, trzeba wspomnieć o jej działalności charytatywnej [...].
źródło: NKJP: Maciej Moczulski: Georgianna Robertson, CKM, 2001
Pisanie laurki o piśmie, z którym się stale współpracuje - nie uchodzi, nie uchodzi, jak mówi stary Fredro.
źródło: NKJP: Andrzej Ziemilski: X-LAT NA JUBILEUSZ, Sport dla Wszystkich, 1961
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. laurka
laurki
D. laurki
laurek
C. laurce
laurkom
B. laurkę
laurki
N. laurką
laurkami
Ms. laurce
laurkach
W. laurko
laurki
-
Zdrobnienie od laura zaświadczonego w tym samym znaczeniu w SW (Sław)