-
1.
krótki, metalowy pręt przy uździe, zakładany koniowi do pyska, umożliwiający skuteczniejsze kierowanie zwierzęciem -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
synonimy: kiełzno
-
Koń, już osiodłany, obładowany zapasami, niecierpliwie gryzł wędzidło.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
Zlazł z kozła, przetarł oczy, następnie zdjął koniowi worek z obrokiem i założył mu wędzidło.
źródło: NKJP: Ludwik Jerzy Kern, Ferdynand Wspaniały, 1995
W uździenicach paski policzkowe z nachrapnikiem i podbródkiem łączą się pierścieniami metalowymi, które noszą nazwę wiązadeł i służą do przypięcia wędzidła.
źródło: NKJP: Internet
Na wyrobie końskich akcesoriów zna się jak mało kto. Od kilku lat przyjeżdża do stolicy Podhala, aby sprzedawać „końską garderobę”. Na straganie wiszą uprzęże, lejce i chomąta, nie brak też grzebieni do czesania końskiej grzywy i wędzideł.
źródło: NKJP: (SLOW): Ubierz mi pani konia, Gazeta Krakowska, 2006-03-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wędzidło
wędzidła
D. wędzidła
wędzideł
C. wędzidłu
wędzidłom
B. wędzidło
wędzidła
N. wędzidłem
wędzidłami
Ms. wędzidle
wędzidłach
W. wędzidło
wędzidła
-
psł. dial. *ǫdidlo 'pręt wkładany do pyska konia'
W etymologicznej więzi z psł. *ǫda (zob. wędka); bezpośrednią podstawą był zapewne czasownik *ǫditi 'zakładać hak, haczyk'