świekier

Trzeba go zanieść do świekra. [...] Trzeba do starego, on zamówi i chłopiec się wyleczy.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

Wraz z pamięcią o przodkach, o krewnych i powinowatych, z polszczyzny zniknęły dziesiątki słów. Jeszcze wiemy, kogo nazywać zięciem, kogo teściem, ale już zwiemy w ten sposób także świekra, czyli ojca męża.

źródło: NKJP: Wspólnota korzeni, Dziennik Polski, 2000-10-21

Jakby miał żeniatego syna, toby był świekrem, a nie teściem.

źródło: NKJP: Internet

Pokrzepiwszy się ledwie czarodziejskimi naparami swego świekra, musiała natychmiast opuścić dawną siedzibę z wątłą dzieciną przy piersi.

źródło: Internet: herbatkauheleny.pl

Nadal jednak intryguje nas... warkocz paranteli pomiędzy Władysławem (ojcem Stanisława, świekrem ciotki mojej żony) a Feliksem [...].

źródło: Internet: kultura.wp.pl