-
1.
przest. mężczyzna towarzyszący panu młodemu w obrzędach ślubnych i weselnych -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
uroczystości i święta -
- drużba weselny
- drużbowie i druhny
- pierwszy, starszy drużba
-
Najpierw szła para młodych, za nimi starszy drużba ze starszą drużką zwaną swaszką. Oni to prowadzili całe wesele.
źródło: NKJP: Józef Półćwiartek: Wspomnienia dziadka Ignacego - wstęp, Pinezka.pl, 2007
Po powitaniu pana młodego przez rodziców narzeczonej przyszła żona przypinała mu do boku bukiecik kwiatów lub gałązkę rozmarynu. Podobne ozdoby druhny przypinały drużbom.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2004
„A teraz musicie się pocałować!” - krzyknie ktoś z orszaku, a drużbowie zaczną się potrącać łokciami i chichotać.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Droga do Ite, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. drużba
drużbowie
ndepr drużby
depr D. drużby
drużbów
C. drużbie
drużbom
B. drużbę
drużbów
N. drużbą
drużbami
Ms. drużbie
drużbach
W. drużbo
drużbowie
ndepr drużby
depr -
psł. *družьba 'łączenie, jednoczenie; serdeczne stosunki, przyjaźń; towarzysze, przyjaciele'