-
1.
książk. osoba, która lubi wędrować - chodzić jakimiś drogami pieszo -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
turystyka -
synonimy: wędrowiec
-
Otwarta niedawno wystawa obrazów Józefa Podkanowicza będzie czynna do 30 września. Obrazy, które wyszły spod ręki żeglarza i wędrownika, mistrza światła i pejzażu - potrafią zauroczyć.
źródło: NKJP: Co w Muzeum Podhalańskim, Dziennik Polski, 2002-08-10
Patrząc na was, przypominam sobie sportowe doświadczenia mojego życia - powiedział Jan Paweł II, który w młodości grał w Wadowicach w piłkę nożną (początkowo jako obrońca, a następnie bramkarz), jeździł na łyżwach i nartach, był zamiłowanym wędrownikiem po górskich szlakach.
źródło: NKJP: Sportowy świat pogrążył się w żałobie po śmierci Jana Pawła II, Dziennik Polski, 2005-04-04
Gdy zaś w Paryżu wymyśloną grę faraona wędrownicy polscy przynieśli do kraju, tak się wszystkim podobała, iż ją na wszystkie kompanie, asamble, bale, reduty i same nawet królewskie pokoje przyjęto.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2004
Grupkę kilkunastu wędrowników widać z daleka. Idą dziarsko, chociaż plecaki też nie są lekkie. Wszyscy piechurzy pochodzą z gdańskiego Chełma i reprezentują klub Alpino.
źródło: NKJP: Maria Giedz: Z plecakiem po przygodę, Dziennik Bałtycki, 2000-05-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wędrownik
wędrownicy
ndepr wędrowniki
depr D. wędrownika
wędrowników
C. wędrownikowi
wędrownikom
B. wędrownika
wędrowników
N. wędrownikiem
wędrownikami
Ms. wędrowniku
wędrownikach
W. wędrowniku
wędrownicy
ndepr wędrowniki
depr -
Od: wędrować