dekownik

  • pejorat.  mężczyzna, który unika służby wojskowej
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    osoby związane z wojskiem i wojną

  • Osoby uciekające przed zasadniczą służbą wojskową nie mogą już spać spokojnie [...]. Dekownikom grozi więzienie i grzywna.

    źródło: NKJP: (toc): Przed armią nie uciekną, Głos Pomorza, 2006

    Dziwiono się, kiedy prezydent Truman ułaskawił dekowników uchylających się od wojska w czasie II wojny światowej.

    źródło: NKJP: Tomasz Zalewski: Przyjaciołom nie odmawiał, Polityka, 2001-03-10

    Juce ciasno było w ramach zawartego z rządem paktu o nieagresji. On w końcu walczył, on się narażał - podczas gdy ci cywilni dekownicy i mundurowi mądrale trzęśli portkami.

    źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Koniec świata watażków w Bośni, Gazeta Wyborcza, 1994-01-06

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dekownik
    dekownicy
    ndepr
    dekowniki
    depr
    D. dekownika
    dekowników
    C. dekownikowi
    dekownikom
    B. dekownika
    dekowników
    N. dekownikiem
    dekownikami
    Ms. dekowniku
    dekownikach
    W. dekowniku
    dekownicy
    ndepr
    dekowniki
    depr
CHRONOLOGIZACJA:
1914, NFJP
Data ostatniej modyfikacji: 28.02.2017