wiarus

Stary wiarus, który chronił swego króla od blisko dwudziestu lat, w milczeniu ocenił jej kosztowną, lecz wyzywającą suknię, zauważył też brak nakrycia głowy, jakie przystoi przyzwoitym niewiastom.

źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

Wreszcie pozwolono wiarusowi wrócić do swoich włości [...].

źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Mylące „de”, Polityka, 2004-07-31

[...] poczułem rzeczywiście taki przypływ sił, zwłaszcza gdy ujrzałem uważne oczy wodza, który zaciekawił się tym zajściem, taką werwę w chuderlawym ciele, jakbym był najtęższym wiarusem w całym korpusie polskim, choć nogi się pode mną uginały.

źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980

W rybnickim kole wspominają wzorową współpracę z Kołem Oficerów Rezerwy [...]. Starzy rybniccy wiarusi bardzo sobie też chwalą pomoc młodzieży.

źródło: NKJP: Michał Palica: Zapomniani bohaterowie, Tygodnik Rybnicki, 2008-02-12

Ojciec należał do Związku Legionistów. Dostawał zaproszenia na różne uroczystości wiarusów.

źródło: NKJP: Henryk Szewczyk: Ojciec siedem lat wojował, Gazeta Krakowska, 2005-11-26