-
1.
polit. doktryna polityczna powstała w XIX w. we Francji, głosząca nienaruszalność prawa do sprawowania władzy przez przedstawicieli panującej dynastii -
Ms. lp wymawiany: [legitymiźmie] lub [legitymizmie].
-
[legitymism] lub [legitymizm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
doktryny i poglądy polityczne -
Legitymizm mówił o tym, że władza monarchiczna jest niezbywalna, żadnej więc głowy koronowanej nie można legalnie pozbawić tronu i każdy obalony przez Napoleona musi na swój tron powrócić.
źródło: NKJP: Tańcujący kongres, czyli jak w Wiedniu Europę organizowano, Polska Głos Wielkopolski, 2006-01-17
Austria, i jej wszechwładny minister [...], uchodziła po kongresie wiedeńskim za główną podporę i rzecznika legitymizmu oraz restauracji w Europie.
źródło: NKJP: Wojciech Witkowski: Historia administracji w Polsce 1764-1989, 2007
Przyjęcie zasady legitymizmu skutkowało powrotem starych dynastii, lecz nie musiało oznaczać wskrzeszenia starego ustroju i poprzednio istniejących państw.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. legitymizm
legitymizmy
D. legitymizmu
legitymizmów
C. legitymizmowi
legitymizmom
B. legitymizm
legitymizmy
N. legitymizmem
legitymizmami
Ms. legitymizmie
legitymizmach
W. legitymizmie
legitymizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. legitimism
fr. légitimisme
niem. Legitimismus