werniks
-
przezroczysta substancja używana do pokrywania powierzchni obrazów olejnych i malowanych temperą, w celu nadania im połysku i zabezpieczenia przez szkodliwym wpływem czynników atmosferycznych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
sztuki plastyczne -
- pokryty werniksem
-
Był taki czas, kiedy sprzedawał wszystko, co namalował, werniks nie zdążył dobrze obeschnąć.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Powrót do Breitenheide, 1998
Szczególnym rodzajem werniksów są werniksy czysto olejne, otrzymywane przez rozpuszczenie na gorąco żywicy w oleju; poza specjalnymi zastosowaniami (jak np. do złoceń lub impregnacji podobrazia) mogą być używane wyłącznie jako medium.
źródło: NKJP: Internet
Jak przyznaje, technika akwaforty wymaga precyzyjności wykonania, jest bardzo czasochłonna. Rysunek tworzony jest za pomocą igły grawerskiej w werniksie, nierozpuszczalnej w kwasie warstwie ochronnej, którym pokryta jest metalowa płytka.
źródło: NKJP: (Adk): Igłą i kwasem, Nowiny Raciborskie, 2004-10-26
Do charakterystycznego zapachu werniksu i terpentyny, które cechują pracownie malarskie, dochodziła obca perfuma modnego wówczas l'Origan Cotty'ego.
źródło: NKJP: Jerzy Zaruba: Z pamiętników bywalca, 2007
Z ciemnego, pokrytego spękanym werniksem obrazu patrzył na niego Bóg Ojciec.
źródło: NKJP: Małgorzata Kuźmińska; Michał Kuźmiński: Sekret Kroke, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. werniks
werniksy
D. werniksu
werniksów
C. werniksowi
werniksom
B. werniks
werniksy
N. werniksem
werniksami
Ms. werniksie
werniksach
W. werniksie
werniksy
-
fr. vernis 'lakier, politura'
z łac. śred. veronice 'wonna żywica'
W polszczyźnie zamiast wernis, postać z sekundarnym -k-.
W postaci: wesnis