-
1.
koncepcja psychologiczna stworzona przez Zygmunta Freuda na początku XX wieku, wyjaśniająca strukturę, funkcjonowanie i rozwój osobowości człowieka oraz zjawisk społecznych i kulturowych działaniem podświadomych instynktów, popędów i dążeń pozostających we wzajemnym konflikcie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa -
Był kiedyś na odczycie o psychoanalizie i utkwiły mu w pamięci słowa prelegenta, iż główny nurt życia psychicznego jest ukryty w podświadomości, do której jednak można dotrzeć.
źródło: NKJP: Marek Jarosz: Déjà vu i inne opowiadania, 2003
I główny bohater, i jego brat są ludźmi, którzy doświadczyli takich traum w dzieciństwie, że nie trzeba być psychoanalitykiem czy zwolennikiem psychoanalizy, żeby zdawać sobie sprawę, że są głęboko zaburzeni.
źródło: NKJP: Anna Dziewit, Agnieszka Drotkiewicz: Teoria trutnia i inne, 2009
Zęby mówiły jej o ludziach więcej niż psychoanaliza, powtarzała sobie, że są fortyfikacją broniącą dostępu do duszy.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Excentrycy, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. psychoanaliza
psychoanalizy
D. psychoanalizy
psychoanaliz
C. psychoanalizie
psychoanalizom
B. psychoanalizę
psychoanalizy
N. psychoanalizą
psychoanalizami
Ms. psychoanalizie
psychoanalizach
W. psychoanalizo
psychoanalizy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
niem. Psychoanalyse
Termin psychoanaliza, odnoszący się do teorii i metody leczenia człowieka oraz teorii różnych zjawisk kulturowych i społecznych, został stworzony na przełomie XIX i XX w. przez Zygmunta Freuda.