deklamatorstwo

  • książk.  pejorat.  cecha wypowiedzi charakteryzujących się wzniosłością, ale niemających odbicia w rzeczywistości
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • [...] Ten wiersz surowy, ogołocony z konwencji, odarty z ozdób i deklamatorstwa został też wkrótce usankcjonowany i w inny sposób [...].

    źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Porachunki z XX wiekiem Szkice i rozprawy literackie, 2006

    Nie ma deklamatorstwa, jakiego spodziewalibyśmy się po Brechcie, który kazał swoim bohaterom zwracać się wprost do publiczności.

    źródło: NKJP: Roman Pawłowski: V Festiwal Unii Teatrów Europy w Krakowie, Gazeta Wyborcza, 1996-10-15

    [...] Ostatnia koncepcja EWG-bis i NATO-bis to typowa ucieczka w deklamatorstwo dla tuszowania kompletnej jałowości.

    źródło: NKJP: Wódz - przedostatni rozdział, Gazeta Wyborcza, 1992-04-22

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. deklamatorstwo
    deklamatorstwa
    D. deklamatorstwa
    deklamatorstw
    C. deklamatorstwu
    deklamatorstwom
    B. deklamatorstwo
    deklamatorstwa
    N. deklamatorstwem
    deklamatorstwami
    Ms. deklamatorstwie
    deklamatorstwach
    W. deklamatorstwo
    deklamatorstwa
  • Zob. deklamator

CHRONOLOGIZACJA:
1860, Czas, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 24.05.2017