katastrofizm

Po tamtej wojnie modny był w Europie niemiecki katastrofizm cywilizacyjny, który osłabiał wolę walki. Po tej wojnie katastrofizm niemiecki ustąpił miejsca „nowatorstwu” sowieckiemu.

źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia: obiegi, wzorce, style: literatura polska 1944-1989, 1997

Tak samo szerzący się po wojnie 1914-1918 roku katastrofizm, powszechny u myślicieli niemieckich, ogłaszanie „powrotów do średniowiecza” - jest przede wszystkim protestem ludzi, którzy zaprzeczają możliwościom rozwojowym cywilizacji.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Legendy nowoczesności: eseje okupacyjne, 1996

Od połowy XIX wieku swoistym lejtmotywem rosyjskiej świadomości filozoficzno-literackiej i społecznej stały się idee katastrofizmu, przybliżania się totalnej katastrofy, której sądzone miało być radykalne odnowienie oblicza świata.

źródło: NKJP: Marian Broda: Historia a eschatologia: studia nad myślą Konstantego Leontjewa i „zagadką Rosji”, 2001

Baczyński wraca do koncepcji, której katastrofizm sprzed wojny zawdzięcza miano „ocalającego”.

źródło: NKJP: Jerzy Święch: Nowoczesność Szkice o literaturze polskiej XX wieku, 2007

Nihilizm zakładał bierność poznawczą i moralną. Pojawiał się najczęściej w okresach kryzysów społecznych, zaburzeń postępu społecznego lub naukowego. Niekiedy, jak na przełomie XIX i XX wieku, przybierał formę dekadentyzmu lub katastrofizmu.

źródło: NKJP: Internet