dzwonnik
-
osoba, której zadaniem jest bicie w dzwony w kościele lub w innym miejscu związanym z kultem religijnym
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- stary, wawelski dzwonnik
- funkcja, posada dzwonnika
- dzwonnik dzwoni/zadzwonił
- być, zostać dzwonnikiem
-
Dzwoniono podczas procesji i uroczystości religijnych. Ponieważ dźwięk dzwonów przenosił różne subtelne wibracje, bardzo starannie dobierano dzwonników.
źródło: NKJP: Leszek Matela: Sekrety katedr i miejsc mocy: wiedza tajemna chrześcijańskich mistrzów, 2004
Zawsze jesteś Świętym Mikołajem, bo nikt inny w wiosce nie chce nim być. Jesteś dzwonnikiem u proboszcza, bo nikomu w wiosce nie chciało się dzwonić.
źródło: NKJP: Szymon Bogacz: Koło kwintowe, 2009
Dzwon właśnie głośno bił, oznajmiając jedno z wielkich wydarzeń. Dziewczyna przyniosła ojcu pilną wiadomość, ale musiała poczekać, aż zakończy się ciężka praca dzwonnika.
źródło: NKJP: Zbigniew Iwański: Legendy krakowskie, 2010
Rysiek M. był dzwonnikiem: zawsze o dwudziestej pierwszej dzwonił na Apel Jasnogórski, a przedtem (zanim kupiono włącznik elektroniczny) zwoływał też mieszkańców wsi i schroniska na Msze.
źródło: NKJP: Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Moje życie nielegalne, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dzwonnik
dzwonnicy
ndepr dzwonniki
depr D. dzwonnika
dzwonników
C. dzwonnikowi
dzwonnikom
B. dzwonnika
dzwonników
N. dzwonnikiem
dzwonnikami
Ms. dzwonniku
dzwonnikach
W. dzwonniku
dzwonnicy
ndepr dzwonniki
depr -
Zob. dzwon