-
1.
książk. osoba, która popiera jakąś osobę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- wierny poplecznik
-
Stosując brutalne uproszczenie, można przyjąć, że 80% popleczników rządu i Egzekutywy liczy powyżej 45 lat i zarabia poniżej 500 funtów rocznie.
źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
I oto zauważyłem, że naczelny też oblicza wchodzących, a jego poplecznicy uniżenie mu się kłaniali.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980
Czasem, gdy poplecznicy dwóch rywali siedzieli zbyt blisko siebie, zaczynały się bójki.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
Poplecznicy Pinocheta zebrani w fundacji jego imienia obejmowali się i tańczyli na ulicy z radości.
źródło: NKJP: Maciej Stasiński: Wielka Brytania, Gazeta Wyborcza, 1999-03-25
Staramy się znaleźć popleczników, naszym krzykiem w radzie niewiele żeśmy zdziałali.
źródło: NKJP: A.B.: Makabra, Wieści Podwarszawskie, nr 39 (548), 2001-09-30
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. poplecznik
poplecznicy
ndepr popleczniki
depr D. poplecznika
popleczników
C. poplecznikowi
poplecznikom
B. poplecznika
popleczników
N. poplecznikiem
poplecznikami
Ms. popleczniku
poplecznikach
W. popleczniku
poplecznicy
ndepr popleczniki
depr -
+ poplecznik + (KOGO)+ poplecznik + (CZYJ) -
Od: dawnego pol. zwrotu stać komuś po plecu (Bańk); zob. plecy