-
2.
książk. osoba, która jest przekonana o słuszności jakiejś idei, koncepcji lub jakiegoś działania i często je aktywnie popiera -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Więc, gdzie jest ten zwrotny moment, który wzorowy życiorys poplecznika systemu zmienia w nieprawomyślny życiorys jego nieprzejednanego przeciwnika?
źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Współczesne fenomeny, Gazeta Wyborcza, 1997-09-26
[...] bezowocna bowiem i jałowa jest każda wojna, w której siły przeciwników są wyrównane; nieprzyjaciół odpłatnego studiowania jest zapewne tylu, co jego popleczników.
źródło: NKJP: Magdalena Białek: Uczelnia: Wiedza, wyprzedaż czy podwyżka?, Magazyn Puls Studenta, nr 15, 1999-10
Uznał, że znajdzie też poplecznika swojej sprawy w osobie owdowiałego Kazimierza.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
To działanie natychmiast zyskało popleczników.
źródło: NKJP: Marek Chrzanowski: Czar prysł, Wieści Podwarszawskie, nr 11, 2002-03-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. poplecznik
poplecznicy
ndepr popleczniki
depr D. poplecznika
popleczników
C. poplecznikowi
poplecznikom
B. poplecznika
popleczników
N. poplecznikiem
poplecznikami
Ms. popleczniku
poplecznikach
W. popleczniku
poplecznicy
ndepr popleczniki
depr -
+ poplecznik + (CZEGO) -
Od: dawnego pol. zwrotu stać komuś po plecu (Bańk); zob. plecy