kontestator
-
książk. człowiek skłonny do kontestowania
-
[kontestator]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- młody kontestator
-
Myślę, że wielce pouczające może być złożone na piśmie zeznanie dominikanina, który za życia ojca Michała należał do największych kontestatorów jego metod wychowawczych.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: O bogatym młodzieńcu, który nie odszedł zasmucony, 2007
[...] już po dziesięciu latach przestała mu wystarczać rola hedonistycznego konsumenta i przeobraził się w kontestatora, poszukiwacza sprzeczności, który koniecznie chciał zmienić konformistyczne, jego zdaniem, społeczeństwo i kulturę podzieloną na ofertę dla zadowolonych ze swojego gustu koneserów i prosty, tani towar dla bezrefleksyjnych mas.
źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Przełom 66, Polityka, nr 2550, 2006-04-15
Nie trzeba 80 proc. kontestatorów, by generacja zasługiwała na miano buntowniczej.
źródło: NKJP: Piotr Buras: Grepsiarze i statyści, Gazeta Wyborcza, 1999-02-13
Urodzeni malkontenci i kontestatorzy, ludzie wielkiej godności i honoru, niezmordowani opozycjoniści, stając do boju, znaleźli się znowu na znanym sobie gruncie.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Szachinszach, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kontestator
kontestatorzy
ndepr kontestatory
depr D. kontestatora
kontestatorów
C. kontestatorowi
kontestatorom
B. kontestatora
kontestatorów
N. kontestatorem
kontestatorami
Ms. kontestatorze
kontestatorach
W. kontestatorze
kontestatorzy
ndepr kontestatory
depr -
+ kontestator + (CZEGO) -
Od: kontestować