ambient I

II

rzeczownik

  • muz.  gatunek muzyczny powstały na gruncie muzyki elektronicznej i opierający się głównie na prostych kompozycjach, elektronicznie przetwarzanym dźwięku i powtarzaniu krótkich melodii wykonywanych przy użyciu perkusji, instrumentów klawiszowych i smyczkowych
  • Wyraz używany jako składnik terminów muzycznych, np. dark ambient, ambient techno.

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    muzyka

  • Od 1992 r. tworzy muzykę elektroniczną, rozciągającą się od eksperymentalnego minimalizmu do eterycznego ambientu.

    źródło: NKJP: (GZL): Greckie eksperymenty, Dziennik Polski, 2006-04-24

    Kładł się wówczas i patrzył w gwiazdy, podczas gdy z głośników komputera płynął cichy ambient albo ballady jazzowe.

    źródło: NKJP: Dariusz Żukowski: Miłość morderców, 2009

    W końcu nawet rockman-intelektualista Brian Eno, i to już w 1978 r., stworzył ambient - wyciszającą i relaksującą muzykę, która jednocześnie miała nie być banalna jak utwory do windy.

    źródło: NKJP: Tomasz Michniewicz: Odpoczywanie przez słuchanie, Polityka, 2005-02-26

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. ambient
    ambienty
    D. ambientu
    ambientów
    C. ambientowi
    ambientom
    B. ambient
    ambienty
    N. ambientem
    ambientami
    Ms. ambiencie
    ambientach
    W. ambiencie
    ambienty

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • ang.

CHRONOLOGIZACJA:
1996, NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 10.09.2016