lekkoduch
-
pejorat. osoba nieodpowiedzialna, lekkomyślna i nietraktująca niczego i nikogo zbyt poważnie
-
[lekkoduch]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Nędzny lekkoduch i pijaczek zapożyczył się, by w Polsce dwutygodniowej kochance imponować szerokim gestem.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska, Wróć..., 2001
Z lekkoducha [...] przeistoczył się, w przeciągu kilkunastu miesięcy zaledwie, w człowieka poważnego i zamkniętego w sobie.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
Tatuś był zawsze raczej lekkoduchem, studiował trochę medycynę i trochę malarstwo, trochę mnie kochał, a trochę nie.
źródło: NKJP: Zuzanna Maj: Nigdy więcej powtórek, Cosmopolitan, 2000
Należy do gatunku lekkoduchów, którzy żyją z wielkim dystansem do świata, a rzeczywistość komentują z wieczną ironią i wyrafinowanym kpiarstwem.
źródło: NKJP: Heksa: Widera Bogdan - Stańczyk, Dziennik Zachodni, 2003-03-24
[...] Poetka była szalona, była lekkoduchem.
źródło: NKJP: Dominika Wesołowska: Spadkobiercy Melpomeny, Gazeta Wrocławska, 2003-03-14
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lekkoduch
lekkoduchowie
ndepr lekkoduchy
depr D. lekkoducha
lekkoduchów
C. lekkoduchowi
lekkoduchom
B. lekkoducha
lekkoduchów
N. lekkoduchem
lekkoduchami
Ms. lekkoduchu
lekkoduchach
W. lekkoduchu
lekkoduchowie
ndepr lekkoduchy
depr
1893, SJPDor
W drugiej połowie XIX w. notowano przymiotnik lekkoduchy .