-
1.b
książk. cecha czegoś, co świadczy o nieuznawaniu zdania innych i dążeniu do narzucenia innym swojej woli -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- apodyktyczność sądów
-
Właściwości gatunku realizują się przede wszystkim w apodyktyczności stwierdzeń, które nie są w żaden sposób motywowane i dowodzone, po prostu się je obwieszcza.
źródło: NKJP: Michał Głowiński: Ekspresja i empatia, 1997
Zjazd szczeciński [...] zaszokował bezceremonialnością wobec dorobku literatury, apodyktycznością żądań nieznoszących sprzeciwu, sięgnięciem bez żenady po wzory sowieckie [...].
źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia: obiegi, wzorce, style: literatura polska 1944-1989, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. apodyktyczność
apodyktyczności
D. apodyktyczności
apodyktyczności
C. apodyktyczności
apodyktycznościom
B. apodyktyczność
apodyktyczności
N. apodyktycznością
apodyktycznościami
Ms. apodyktyczności
apodyktycznościach
W. apodyktyczności
apodyktyczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. apodyktyczny