-
1.a
taki, który posługuje się ironią w stosunku do samego siebie -
[au-to-ironiczny]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
hiperonimy: ironiczny
-
- autoironiczny artysta
-
Wspominający i przywracający utracone emocje Krystian jest autoironiczny, pełen dramatyzmu i sarkazmu.
źródło: NKJP: Krzysztof Nowacki: Monodram o kochaniu, Dziennik Elbląski, 2001-04-05
Czterech inteligentnych, autoironicznych artystów przedstawia paradoksy współczesnej sztuki.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński, Monika Małkowska, Dorota Jarecka, Monika Branicka, Monika Branicka: Paszporty Polityki, Polityka, 2005
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. autoironiczny
autoironiczny
autoironiczny
autoironiczne
autoironiczna
D. autoironicznego
autoironicznego
autoironicznego
autoironicznego
autoironicznej
C. autoironicznemu
autoironicznemu
autoironicznemu
autoironicznemu
autoironicznej
B. autoironicznego
autoironicznego
autoironiczny
autoironiczne
autoironiczną
N. autoironicznym
autoironicznym
autoironicznym
autoironicznym
autoironiczną
Ms. autoironicznym
autoironicznym
autoironicznym
autoironicznym
autoironicznej
W. autoironiczny
autoironiczny
autoironiczny
autoironiczne
autoironiczna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. autoironiczni
autoironiczni
autoironiczne
autoironiczne
D. autoironicznych
autoironicznych
autoironicznych
autoironicznych
C. autoironicznym
autoironicznym
autoironicznym
autoironicznym
B. autoironicznych
autoironicznych
autoironicznych
autoironiczne
N. autoironicznymi
autoironicznymi
autoironicznymi
autoironicznymi
Ms. autoironicznych
autoironicznych
autoironicznych
autoironicznych
W. autoironiczni
autoironiczni
autoironiczne
autoironiczne
-
Od: auto- (por. gr. autós 'sam') i ironiczny (zob.).