-
1.
muz. krótka melodia grana na instrumentach dętych jako sygnał rozpoczęcia jakiegoś ważnego wydarzenia lub na czyjąś cześć -
[fãfara] lub [fanfara]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
Na cześć patrona łowczych grał uroczyste fanfary i marsze.
źródło: NKJP: Bożena Biczkowska: Zdobyć rude trofeum, Dziennik Zachodni, 2003-11-17
Na koniec rejsu, przed ściągnięciem bandery pięciu trębaczy orkiestry odegrało fanfarę, którą skomponował na statku Jerzy Maksymiuk, wpisując ją do księgi pamiątkowej żaglowca.
źródło: NKJP: Orkiestra na fali, Dziennik Polski, 2006-06-09
Podczas wręczania nagród uczniowie odtrąbili wspaniałe fanfary, które zabrzmiały po trzykroć, gdyż właśnie trzy osoby muzeum postanowiło w tym roku uhonorować.
źródło: Tomasz Czyżewski: „Dęta” impreza, Niedziela, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fanfara
fanfary
D. fanfary
fanfar
C. fanfarze
fanfarom
B. fanfarę
fanfary
N. fanfarą
fanfarami
Ms. fanfarze
fanfarach
W. fanfaro
fanfary
-
fr. fanfare