-
2.
muz. trąbka bez wentyli, w której różnej wysokości dźwięki otrzymywane są dzięki określonemu ułożeniu ust i języka grającego, przeznaczona do grania krótkich sygnałów dźwiękowych -
[fãfara] lub [fanfara]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: trąbka
-
- dźwięk fanfar
- fanfary grają, grzmią
-
Ostatnie smarowanie nart, rozgrzewka i... start, do którego sygnał odegrano na trąbce myśliwskiej i fanfarze.
źródło: IPI PAN: Edward Marszałek: Sport leśników. Szybsi od ciuchci, Las Polski, 2009-01-16
Trąbili na fanfarach. Odznaczenie wręczono Stelmaszczykowej przed domem [...].
źródło: IPI PAN: Kazimierz Kutz: Piąta strona świata, 2010
Po dźwiękach fanfar wielki woźny wypowiedział historyczną formułę: „jarmarkowe igry czas zacząć”.
źródło: NKJP: Józef Djaczenko: Rzemiosło, handel i starocie opanowały Stary Rynek, Gazeta Poznańska, 2003-06-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fanfara
fanfary
D. fanfary
fanfar
C. fanfarze
fanfarom
B. fanfarę
fanfary
N. fanfarą
fanfarami
Ms. fanfarze
fanfarach
W. fanfaro
fanfary
-
fr. fanfare