wybrudzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować pojawienie się w wielu miejscach brudu - zanieczyszczenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

synonimy:

obsyfić
osyfić
pobrudzić
ubrudzić
uwalić
wybabrać
wypaćkać
wypaprać
wypaskudzić
wyświnić
zabrudzić

	Brązową wydzieliną z pyska wybrudził szyby i parapety, a nawet usiłował ugryźć mnie w palec. źródło: NKJP: Grzegosz Tabasz: Jesienna cisza, Dziennik Polski, 2006-10-13
	– Wybrudził też sedes i miejsce wokół niego i nie sprzątnął tego, ale nie od razu to zobaczyłem. źródło: NKJP: Eliza Głowicka: Puściły mu nerwy, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-09-25
	- Kiedyś odnowiono dworcową poczekalnię. Po kilku dniach była wybrudzona i wymalowana spreyem. źródło: NKJP: Maciej Zemło: Zdewastowany teren dworca kolejowego psuje wizerunek Łęczycy. Za potrzebą trzeba w krzaczki, Dziennik Łódzki, 2002-05-28
	- Już w drodze do Poznania nie było ze mną dobrze. Wymiotowałem i wybrudziłem chyba pół autokaru. To była grypa żołądkowa. źródło: NKJP: Paweł Stankiewicz: Piłkarze Lechii szykują się na mecz z Wisłą Kraków, Dziennik Bałtycki, 2009-05-20
	Tymczasem wyjąwszy drobne zadrapania na rękach, rozdarty rękaw płaszcza i wybrudzone ziemią spodnie na kolanach, nie było po nim widać skutków tego nagłego spotkania z przydrożnym drzewem. źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wybrudziłem +(e)m wybrudził	wybrudziłam +(e)m wybrudziła	wybrudziłom +(e)m wybrudziło	wybrudziliśmy +(e)śmy wybrudzili	wybrudziłyśmy +(e)śmy wybrudziły
2 os.	wybrudziłeś +(e)ś wybrudził	wybrudziłaś +(e)ś wybrudziła	wybrudziłoś +(e)ś wybrudziło	wybrudziliście +(e)ście wybrudzili	wybrudziłyście +(e)ście wybrudziły
3 os.	wybrudził	wybrudziła	wybrudziło	wybrudzili	wybrudziły

bezosobnik: wybrudzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wybrudźmy
2 os.	wybrudź	wybrudźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wybrudziłbym bym wybrudził	wybrudziłabym bym wybrudziła	wybrudziłobym bym wybrudziło	wybrudzilibyśmy byśmy wybrudzili	wybrudziłybyśmy byśmy wybrudziły
2 os.	wybrudziłbyś byś wybrudził	wybrudziłabyś byś wybrudziła	wybrudziłobyś byś wybrudziło	wybrudzilibyście byście wybrudzili	wybrudziłybyście byście wybrudziły
3 os.	wybrudziłby by wybrudził	wybrudziłaby by wybrudziła	wybrudziłoby by wybrudziło	wybrudziliby by wybrudzili	wybrudziłyby by wybrudziły

bezosobnik: wybrudzono by

bezokolicznik: wybrudzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wybrudziwszy

gerundium: wybrudzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wybrudzony

+

wybrudzić

+

CO + (CZYM)

Zob. brudzić