ktoś/coś wpędził/wpędziło do grobu kogoś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś osłabił lub coś osłabiło swoim oddziaływaniem czyjeś zdrowie i w konsekwencji przyspieszyło śmierć tej osoby

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	- Mama mówiła, że znów nie byłeś w szkole. Dzwonił do mnie dyrektor Kwasiborski... - Kiedy ten stary wreszcie pójdzie na emeryturę? - przerwał Reniek. -- On mnie wpędzi do grobu. źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1988
	[...] jak mąż przyjechał z domu jak struty i naopowiadał mi, co ta wariatka robi z dziadkiem, krew mnie zalała. Zadzwoniłam do niej, nakrzyczałam. Powiedziałam, że dziadka chce do grobu wpędzić, żeby sobie spokój dała. źródło: NKJP: Waldemar Bałda: Sprawiedliwość po bieszczadzku, Dziennik Polski, 2008-04-12
	Nawet w zgodnie żyjącej rodzinie ogłoszenie zawczasu ostatniej woli dziadka, babci czy któregoś z rodziców wprowadzić może niewyobrażalny ferment, a samego spadkodawcę szybciej wpędzić do grobu. źródło: NKJP: Marzena i Tadeusz Woźniakowie: Bo czymże jest istnienie..., Trybuna Śląska, 2003-01-24
	Wielokrotnie musiałem żegnać kolegów, bliższych i dalszych, których alkohol wpędził do grobu. źródło: NKJP: Anna Dodziuk, Włodzimierz Kamecki: Wyjść z matni: proste rozmowy o zgubnym nałogu, 1994

typ frazy: fraza czasownikowa

dk, pch; odmienny: wpędzić