kądziel

Dziewczyna ma w chacie siedzieć, kądziel prząść, ręczniki krasno wyszywać, pierze drzeć, groch łuskać, ognia pilnować. Taka, co na przyzbie zęby suszy po próżnicy, niewiele jest warta, jak i ta, która wszelkim sposobem od roboty ucieka.

źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993

Ha, od czasów Vysogoty tylko jedno uległo zmianie - postępująca emancypacja. Do band ciągnęły nie tylko wyrostki, ale i zwariowane podlotki, przedkładające konia, miecz i przygodę nad szydełko, kądziel i czekanie na swatów.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997

Wszędzie w zimowe wieczory zbierały się dziewczyny na przędzenie. Każda przynosiła kądziel z przęślicą, szczycąc się jej zdobieniem. Te przęślice były podarunkiem kawalera, starającego się o względy dziewczyny.

źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974

Wieczorami przy przędzeniu młodzi śpiewali, płatali sobie różne figle i podpalali kądziele.

źródło: NKJP: Internet