-
1.
materiał wybuchowy przypominający piasek, złożony z drobnych cząsteczek, którego zapalenie się powoduje wystrzał pocisku -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
- proch czarny; armatni, strzelniczy; bezdymny, dymny
- broń na proch
- proch i amunicja, proch i kule, proch i ołów
- wybuch; fabryka; produkcja; zapasy; zapach prochu
- sczerniały od prochu
- proch zamókł
- ładować; wynaleźć proch
- nabić/nabijać coś prochem
-
Sprawując nadzór nad zasobami saletry i prochów strzelniczych zaczął oczyszczać surowce, dzięki czemu proch francuski, z którego korzystali amerykańscy powstańcy [...], miał większą siłę rażenia niż proch angielski.
źródło: NKJP: Roman Mierzecki: Antoni Lavoisier, chemik hobbysta, Gazeta Wyborcza, 1997-08-27
Z broni dziwerowej można było strzelać tylko prochem dymnym, czarnym.
źródło: NKJP: Stanisław Godlewski: Vademecum myśliwego, 1955
Chciałem nawet zostać w stanie wojennym terrorystą, przygotowywałem bombę z mosiądzu, [...] chciałem tam umieścić proch i lont, zdetonować to przed komisariatem.
źródło: NKJP: Wojciech Stamm: Czarna matka, 2008
Ogień zaczął się rozprzestrzeniać aż dobiegł do składów prochu. Ogromny wybuch wysadził w powietrze katedralną cerkiew z ludźmi.
źródło: NKJP: Jak Polacy Kreml zdobyli, Dziennik Polski, 2000-10-27
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. proch
prochy
D. prochu
prochów
C. prochowi
prochom
B. proch
prochy
N. prochem
prochami
Ms. prochu
prochach
W. prochu
prochy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *porchъ 'drobne cząstki, odłamki, odpryski czegoś, pył, kurz'
Zob. prószyć