podkurczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

zginając jakąś część ciała, zbliżyć ją do tułowia lub schować ją pod inną część ciała

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

synonimy:

podkulić
podwinąć

	Oparłam głowę na podkurczonych kolanach i wpatrzyłam się w ogień. źródło: NKJP: Beata Ostrowicka: Kraina kolorów: księga intryg, 1999
	Leżał na boku, z podkurczonymi pod brzuch nogami, z dłońmi zarytymi w pyle. źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
	Opadła na mokrą trawę, podkurczyła nogi i objęła kolana rękami, podciągając je pod brodę. źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997
	Leżał na wznak, lecz dzięki podkurczonym pod siebie kolanom wydawał się bardzo mały, jak gdyby bez nóg. źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001
	Siadał przy stole i zakładał nogę na nogę. Suka Lalka obwąchiwała z podkurczonym ogonem jego wyglansowane oficerki z cholewkami z psiej skóry. źródło: NKJP: Olga Tokarczuk: Prawiek i inne czasy, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podkurczyłem +(e)m podkurczył	podkurczyłam +(e)m podkurczyła	podkurczyłom +(e)m podkurczyło	podkurczyliśmy +(e)śmy podkurczyli	podkurczyłyśmy +(e)śmy podkurczyły
2 os.	podkurczyłeś +(e)ś podkurczył	podkurczyłaś +(e)ś podkurczyła	podkurczyłoś +(e)ś podkurczyło	podkurczyliście +(e)ście podkurczyli	podkurczyłyście +(e)ście podkurczyły
3 os.	podkurczył	podkurczyła	podkurczyło	podkurczyli	podkurczyły

bezosobnik: podkurczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podkurczmy
2 os.	podkurcz	podkurczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podkurczyłbym bym podkurczył	podkurczyłabym bym podkurczyła	podkurczyłobym bym podkurczyło	podkurczylibyśmy byśmy podkurczyli	podkurczyłybyśmy byśmy podkurczyły
2 os.	podkurczyłbyś byś podkurczył	podkurczyłabyś byś podkurczyła	podkurczyłobyś byś podkurczyło	podkurczylibyście byście podkurczyli	podkurczyłybyście byście podkurczyły
3 os.	podkurczyłby by podkurczył	podkurczyłaby by podkurczyła	podkurczyłoby by podkurczyło	podkurczyliby by podkurczyli	podkurczyłyby by podkurczyły

bezosobnik: podkurczono by

bezokolicznik: podkurczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podkurczywszy

gerundium: podkurczenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: podkurczony

odpowiednik aspektowy: podkurczać

+

podkurczyć

+

CO + (pod KOGO/CO)

Zob. kurczyć