uczucie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

stan psychiczny, którego doświadczamy w związku z jakąś sytuacją lub zdarzeniem i w którym wyrażamy nasz stosunek do samego siebie lub otoczenia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

głębokie; cudowne, przyjemne, rozkoszne, wspaniałe; bolesne, okropne, przykre, straszliwe uczucie; ciepłe, przyjazne, serdeczne; subtelne; czyste, szlachetne, wyższe, wzniosłe; ambiwalentne, mieszane, sprzeczne; agresywne, gwałtowne, wrogie; braterskie, ludzkie, synowskie uczucia; uczucia negatywne, pozytywne; macierzyńskie, miłosne, ojcowskie; narodowe, patriotyczne, religijne
uczucie błogiego spokoju (szczęścia), dumy, litości, miłości, podziwu, radości, rozkoszy, satysfakcji, szacunku, ulgi, wdzięczności, zadowolenia; bezsilności, grozy, lęku, niechęci, nienawiści, niepewności, niepokoju, niesmaku, obcości, odrazy, osamotnienia, pogardy, przerażenia, przykrości, pustki, smutku, strachu, tęsknoty, wewnętrznego napięcia (rozdarcia...), wstrętu, wstydu, zagrożenia, zażenowania, zazdrości, złości
ciepłe (pozytywne...) uczucia do ludzi
bogactwo, gama; natężenie, siła, temperatura; burza, przypływ, żar; ekspresja, manifestacja; szczerość uczuć
zdolny do uczuć (wyższych)
uczucie ogarnia kogoś
doświadczyć/doświadczać, doznać/doznawać; pozbyć się uczucia czegoś
oprzeć się, poddawać się uczuciu czegoś
mieć uczucie czegoś/że...; budzić, wywołać/wywoływać, wzbudzić uczucie czegoś; okazywać, wyrazić/wyrażać uczucia; żywić uczucia jakieś/czegoś do/dla kogoś; obrazić, ranić czyjeś uczucia narodowe (religijne...)

	Dziwiła się łzom matki; jedynym uczuciem, które wzbudzał w Sandrze ten człowiek, był strach przed nim. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Obwinianie jest emocjonalną reakcją na odczuwane przez człowieka różne przykre uczucia, a zwłaszcza smutku i złości. Uczucia te na pewno są ściśle związane z rozwodem. źródło: NKJP: Kuba Jabłoński: Rozwód. Jak go przeżyć?, 2000
	To była chwila, która napełniła mnie obrzydliwym uczuciem do siebie [...], brzydziłem się siebie i brzydziłem się klientów. Nie mogłem znieść myśli, że ich oszukuję, że jestem szmaciarzem, więc musiałem pić. źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
	Cieszę się, że [...] podzielasz moje mieszane uczucia dla tego miasta: euforię i grozę, zachwyt i potępienie. Cokolwiek by się powiedziało, Rio de Janeiro znajduje się na czele listy najpiękniejszych miast świata. źródło: NKJP: Olgierd Budrewicz: Piekło w kolorach, 1997

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

	+	uczucie	+	CZEGO
	+	uczucie	+	do KOGO/CZEGO \| dla KOGO/CZEGO

Rzeczownik od przedrostkowego czasownika uczuć ; zob. czuć