żenić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

kwestion. zawierać związek małżeński

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

relacje rodzinne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

synonimy:

pobierać się
poślubiać się
zaślubiać się

	Zakochał się w pani doktor. A ona w nim. Rozumiesz? Niech się żenią, proszę uprzejmie. Zejdę im z drogi. źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
	Znaczy, mówi, podobam ci się. Może tak, ale to nie ma nijakiego znaczenia, bo żenić się nie będziemy. A ona, ta Roksana, mówi, że będzie dla mnie bardzo miła, bo umie być miła, posprząta mi, usłuży, i od razu się zaczyna rozbierać. źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
	Babka na to tylko wzruszyła ramionami, mówiąc, że taki ślub to nie ślub, bo to stare ludzie przecież, to i po co się tak wygłupiać, młodzi, to można zrozumieć, ale przecież żenią się stare ludzie. źródło: NKJP: Adam Pluszka: Flauta, 2007
	Byś się z młodszą ożenił, to i ty byś odmłodniał. Ano, kiedyśmy się żenili, byłaś młoda, mówię jej, i nic nie poradzisz. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	żeniłem się +(e)m się żenił	żeniłam się +(e)m się żeniła	żeniłom się +(e)m się żeniło	żeniliśmy się +(e)śmy się żenili	żeniłyśmy się +(e)śmy się żeniły
2 os.	żeniłeś się +(e)ś się żenił	żeniłaś się +(e)ś się żeniła	żeniłoś się +(e)ś się żeniło	żeniliście się +(e)ście się żenili	żeniłyście się +(e)ście się żeniły
3 os.	żenił się	żeniła się	żeniło się	żenili się	żeniły się

bezosobnik: żeniono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się żenił będę się żenić	będę się żeniła będę się żenić	będę się żeniło będę się żenić	będziemy się żenili będziemy się żenić	będziemy się żeniły będziemy się żenić
2 os.	będziesz się żenił będziesz się żenić	będziesz się żeniła będziesz się żenić	będziesz się żeniło będziesz się żenić	będziecie się żenili będziecie się żenić	będziecie się żeniły będziecie się żenić
3 os.	będzie się żenił będzie się żenić	będzie się żeniła będzie się żenić	będzie się żeniło będzie się żenić	będą się żenili będą się żenić	będą się żeniły będą się żenić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		żeńmy się
2 os.	żeń się	żeńcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	żeniłbym się bym się żenił	żeniłabym się bym się żeniła	żeniłobym się bym się żeniło	żenilibyśmy się byśmy się żenili	żeniłybyśmy się byśmy się żeniły
2 os.	żeniłbyś się byś się żenił	żeniłabyś się byś się żeniła	żeniłobyś się byś się żeniło	żenilibyście się byście się żenili	żeniłybyście się byście się żeniły
3 os.	żeniłby się by się żenił	żeniłaby się by się żeniła	żeniłoby się by się żeniło	żeniliby się by się żenili	żeniłyby się by się żeniły

bezosobnik: żeniono by się

bezokolicznik: żenić się

imiesłów przysłówkowy współczesny: żeniąc się

gerundium: żenienie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: żeniący się

Rzpl

+

żenić się

+

psł. *ženiti sę 'brać sobie za żonę'

W tym znaczeniu uznawane za błędne.