samogon

  • pot.  bardzo mocny alkohol, robiony nielegalnie domowym sposobem
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Jedzenie i jego przygotowanie

    używki

  • synonimy:  bimber
    księżycówka
    samogonka
    hiperonimy:  alkohol
    • mocny; ciepławy; gęsty; dobry, najpodlejszy, ohydny, okropny, potworny; trujący, zatruty; koreański, serbski; wypity samogon; amerykańskie, sowieckie samogony
    • samogon z plecaka, ze skrytki
    • boczek i samogon
    • butelka, flaszka, kieliszek, kubek, szklanka, szklaneczka; ćwiartka, (dwa,...) litry; opary, zapach; działanie; zapas; stolica samogonu
    • popijający samogon
    • pijany; rozgrzewający się samogonem
    • powalony przez samogon
    • lubić; pić; pędzić samogon
    • handlować; spić się samogonem
    • czysty, mętny jak samogon
  • Rodziny zasiadały do kolacji, a samotni wzdychali tęsknie nad szklanką herbaty, niektórzy pisali wiersze, inni pędzili samogon.

    źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998

    Przyszli poeci, współczuli, wypili dwa litry samogonu i poszli.

    źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1998

    Babsztyl spod dwójki handlował samogonem i z grubsza co kwadrans meldowali się pod drzwiami nowi klienci.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004

    Rosyjski pawilon przedstawia zdewastowane i zalane mieszkanie niegdysiejszego inteligenta: odpadający sufit, łuszczące się ściany, podłoga zastawiona balonami po wypitym samogonie, teraz służącymi jako zbiorniki na deszczówkę.

    źródło: NKJP: Aneta Kyzioł: Róż na murze, Polityka, 2007-07-14

    Na biedne Rosjanki obława! Na spiryt, samogony u „Matiuszki” pędzone!

    źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. samogon
    samogony
    D. samogonu
    samogonów
    C. samogonowi
    samogonom
    B. samogon
    samogony
    N. samogonem
    samogonami
    Ms. samogonie
    samogonach
    W. samogonie
    samogony
  • Zob.  sam ,  gonić  (w języku potocznym i dialektach w znaczeniu 'pędzić (o bimbrze)')

CHRONOLOGIZACJA:
1922, NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 07.11.2015