-
3.
filoz. rel. pogląd spotykany w niektórych religiach i doktrynach filozoficznych, zakładający, że wszystko, co dzieje się na świecie, jest zdeterminowane przez przyczyny pozanaturalne i nie podlega oddziaływaniu człowieka ani natury -
Ms. lp wymawiany: [fataliźmie] lub [fatalizmie].
-
[fatalism] lub [fatalizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
Pokolenia muszą cierpieć za winy ojców, nawet gdy same są bez winy. Ten fatalizm nie mógł jednak się ostać w miarę dojrzewania monoteizmu etycznego, gdyż odpowiedzialność zbiorowa pozostawała w jaskrawej sprzeczności z pojęciem sprawiedliwości boskiej.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
[...] mistyczny fatalizm na tyle zaciążył na myśli stoików, że rzadko tylko próbowali tworzyć bardziej konkretny, pozytywny pogląd na świat [...].
źródło: NKJP: Gedymin Spychalski: Myśl społeczno-ekonomiczna starożytności i średniowiecza, 2000
Pierwsza szczegółowa teoria dotycząca przyczyn starzenia, wyrosła z fatalizmu, została podana w 1881 roku przez Augusta Weismanna.
źródło: NKJP: Aleksandra Jadwiga Stachoń: Jak się starzejemy, Wszechświat, 2006-01-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fatalizm
fatalizmy
D. fatalizmu
fatalizmów
C. fatalizmowi
fatalizmom
B. fatalizm
fatalizmy
N. fatalizmem
fatalizmami
Ms. fatalizmie
fatalizmach
W. fatalizmie
fatalizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. fatalism
fr. fatalisme
niem. Fatalismus
Od: fatalny