-
1.
osoba zajmująca się zawodowo wykonywaniem wklęsłych lub wypukłych wzorów, liter czy innych znaków bądź rysunków na twardej powierzchni za pomocą rylca albo jakiegoś innego ostrego narzędzia -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
sztuki plastyczne
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody -
- ceniony, słynny; nadworny; gdański, holenderski, florencki, francuski, niderlandzki, polski, włoski; anonimowy rytownik
- rytownik herbów, znaczków
- grafik i rytownik, malarz i rytownik, rysownik i rytownik
- artysta rytownik
- pomyłka rytownika
-
Gdy przyjrzymy się mistrzowskiej precyzji z jaką XX-wieczni rytownicy odtwarzali cięciami misterność dawnych rysunków, będziemy bliżej zrozumienia, czym jest tradycja po japońsku.
źródło: NKJP: Jolanta Antecka: Postacie przemijającego świata, Dziennik Polski, 2008-02-09
[...] zaprojektował pan ceniony blok filatelistyczny, który stał się ozdobą wielu kolekcji na świecie. Wykonał go zresztą nadworny rytownik króla szwedzkiego Czesław Słania - najwybitniejszy współczesny mistrz rylca.
źródło: NKJP: Milena Kochanowska: Orzeł zawsze biały, Gazeta Poznańska, 2004-01-02
Blake zaczął pobierać nauki w warsztacie rytowniczym Henry'ego Basire'a. Wybór ten musiał być bardzo przemyślany, gdyż profesja rytownika w owym czasie nie budziła szacunku. Wystarczy wspomnieć, że rytownicy jako „podrzędni rzemieślnicy ”mieli utrudniony wstęp do The Royal Academy of Arts (Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych).
źródło: NKJP: Internet
Na wewnętrznej stronie formy kowale rytownicy wybijali puncą różne znaki według wzoru wyrysowanego wcześniej na papierze. Były to przede wszystkim symbole religijne.
źródło: NKJP: Barbara Ogrodowska: Anielskiego chleba kruchy, Wiedza i Życie, nr 12, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rytownik
rytownicy
ndepr rytowniki
depr D. rytownika
rytowników
C. rytownikowi
rytownikom
B. rytownika
rytowników
N. rytownikiem
rytownikami
Ms. rytowniku
rytownikach
W. rytowniku
rytownicy
ndepr rytowniki
depr -
Zob. ryć, por. ryt.