pamflet - Wielki słownik języka polskiego PAN

utwór artystyczny lub publicystyczny złośliwie atakujący jakieś osoby, działania lub wydarzenia

[pamflet] lub [pãflet]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

prasa

	antonimy:	panegiryk
	hiperonimy:	utwór

antysemicki; ostry, tendencyjny, zjadliwy, złośliwy; głośny, słynny; anonimowy pamflet; pamflet polityczny
pamflet i pastisz, pamflet i satyra
autor; poetyka, rodzaj pamfletu
drukować, opublikować pamflet; pisać pamflety

	To zgryźliwy pamflet, który nie oszczędza żadnej szacownej instytucji dogorywającej Anglii. źródło: NKJP: Jerzy Jarniewicz: Gorzki śmiech Evelyna, Gazeta Wyborcza, 1994-10-05
	To prowokacyjny pamflet na świat zachodniej demokracji, do której wielu z nas wzdycha. źródło: NKJP: Anna Schiller: Gdzie jest Diabeł pogrzebany, Gazeta Wyborcza, 1992-07-04
	Był mistrzem pamfletu, świetnie operował obelgą i inwektywą. źródło: NKJP: Leon Bójko: 75 lat po rewolucji, Gazeta Wyborcza, 1992-11-07
	[...] w czasie Sejmu Wielkiego zorganizował sławną Kuźnicę Kołłątajowską, z której wychodziły pisma polemiczne, karykatury, satyry i pamflety na przeciwników politycznych, oddziałujące nie tylko na polityków, ale i na nastroje ulicy warszawskiej. źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
	To oni pisali pamflety i rysowali karykatury głów panujących. źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Asystent śmierci. Powieść o karykaturach Mahometa, o miłości i nienawiści w Europie, 2007

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

+

pamflet

+

(na KOGO/CO)

internac.

ang. pamphlet

fr. pamphlet

niem. Pamphlet

Od łacińskiego imienia Pamphilus, które nosił bohater popularnego utworu Pamphilus seu de Amore w XII wieku