zaręczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

doprowadzić do czyichś zaręczyn

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

uroczystości i święta

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

relacje rodzinne

Zabrał też najstarszego z synów Henryka V, Bolesława, do Pragi, gdzie go zaręczył ze swą córką Małgorzatą.

źródło: NKJP: Marek Kazimierz Barański: Dynastia Piastów w Polsce, 2005

Rodzice zaręczyli Marię z Józefem, ale ona wybrała Boga.

źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaręczyłem +(e)m zaręczył	zaręczyłam +(e)m zaręczyła	zaręczyłom +(e)m zaręczyło	zaręczyliśmy +(e)śmy zaręczyli	zaręczyłyśmy +(e)śmy zaręczyły
2 os.	zaręczyłeś +(e)ś zaręczył	zaręczyłaś +(e)ś zaręczyła	zaręczyłoś +(e)ś zaręczyło	zaręczyliście +(e)ście zaręczyli	zaręczyłyście +(e)ście zaręczyły
3 os.	zaręczył	zaręczyła	zaręczyło	zaręczyli	zaręczyły

bezosobnik: zaręczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaręczmy
2 os.	zaręcz	zaręczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaręczyłbym bym zaręczył	zaręczyłabym bym zaręczyła	zaręczyłobym bym zaręczyło	zaręczylibyśmy byśmy zaręczyli	zaręczyłybyśmy byśmy zaręczyły
2 os.	zaręczyłbyś byś zaręczył	zaręczyłabyś byś zaręczyła	zaręczyłobyś byś zaręczyło	zaręczylibyście byście zaręczyli	zaręczyłybyście byście zaręczyły
3 os.	zaręczyłby by zaręczył	zaręczyłaby by zaręczyła	zaręczyłoby by zaręczyło	zaręczyliby by zaręczyli	zaręczyłyby by zaręczyły

bezosobnik: zaręczono by

bezokolicznik: zaręczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaręczywszy

gerundium: zaręczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaręczony

odpowiednik aspektowy: zaręczać

+

zaręczyć

+

KOGO + (z KIM)

Zob. ręka