zaręczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

przest. sprawić, że istnienie czegoś jest pewne lub że to na pewno zaistnieje w przyszłości

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Czy ty, jako pracownik IG, jesteś w stanie zaręczyć mi zupełną legalność wykorzystywanych obiektów dla celów komercyjnych z poszanowaniem prawa?

źródło: Internet: forum.pl.forgeofempires.com

Katarzyna II zaręczyła targowiczanom nienaruszalność granic [...].

źródło: NKJP: (xx): Koniec Polski?, Dziennik Bałtycki, 2005-03-29

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaręczyłem +(e)m zaręczył	zaręczyłam +(e)m zaręczyła	zaręczyłom +(e)m zaręczyło	zaręczyliśmy +(e)śmy zaręczyli	zaręczyłyśmy +(e)śmy zaręczyły
2 os.	zaręczyłeś +(e)ś zaręczył	zaręczyłaś +(e)ś zaręczyła	zaręczyłoś +(e)ś zaręczyło	zaręczyliście +(e)ście zaręczyli	zaręczyłyście +(e)ście zaręczyły
3 os.	zaręczył	zaręczyła	zaręczyło	zaręczyli	zaręczyły

bezosobnik: zaręczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaręczmy
2 os.	zaręcz	zaręczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaręczyłbym bym zaręczył	zaręczyłabym bym zaręczyła	zaręczyłobym bym zaręczyło	zaręczylibyśmy byśmy zaręczyli	zaręczyłybyśmy byśmy zaręczyły
2 os.	zaręczyłbyś byś zaręczył	zaręczyłabyś byś zaręczyła	zaręczyłobyś byś zaręczyło	zaręczylibyście byście zaręczyli	zaręczyłybyście byście zaręczyły
3 os.	zaręczyłby by zaręczył	zaręczyłaby by zaręczyła	zaręczyłoby by zaręczyło	zaręczyliby by zaręczyli	zaręczyłyby by zaręczyły

bezosobnik: zaręczono by

bezokolicznik: zaręczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaręczywszy

gerundium: zaręczenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaręczony

odpowiednik aspektowy: zaręczać

+

zaręczyć

+

(KOMU) + CO

Zob. ręka