mamut

Na kartkach tego woluminu dziecko polskie może się uczyć abecadła i sylabizować pierwsze słowa ojczystej mowy. Jest to zatem pozycja klasyczna, którą dziś odważy się kwestionować jedynie jakiś mamut z najbardziej konserwatywnego odłamu naszej publiczności.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008

[...] chyba tego wpisu nie zrobił jakiś mamut książkowy, tylko ktoś z poczuciem humoru, ktoś, kto zauważył całą abstrakcję tego wszystkiego [...].

źródło: NKJP: Bartłomiej Dobroczyński: Orkiestra Klubu Pomocnych Serc, 1999

Ja jestem uczciwym demokratą, zawsze nim byłem, bo prawdy i dobra trzeba szukać w ludziach, a nie w systemach politycznych. I nie dam z siebie zrobić mamuta PRL-u.

źródło: NKJP: Tupet mu został, Tygodnik Siedlecki, 2010

Zamurowało mnie. Zaraz przypomniał mi się pan Groszek, przyjaciel dziadka Krolla z Legionów Piłsudskiego, umysłowy mamut. Staremu poczciwinie można było wybaczyć wiarę w zabobony [...].

źródło: NKJP: Marek Harny: Zdrajca, 2007

Dla wielu młodych poetów, urodzonych w latach 70. tego fascynującego stulecia, Świetlicki jest już poetyckim mamutem, którego czas zepchnąć ze sceny do literackiego „parku jurajskiego”, a przynajmniej zmusić do tego, by się trochę przesunął i zrobił miejsce innym.

źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Młodsi od „bruLionu”?, Gazeta Wyborcza, 1996-09-19